- yetim
- sif.1. Atası-anası, yaxud atası və ya anası ölmüş. Yetim uşaq. Atadan yetim qız. – Qürbət içrə fəhləliklə saxlar idi öz başın; Həm vətəndə dul anasın, yetim bacı, qardaşın. A. S.. // İs. mənasında. Yetimə cancan deyən çox olar, çörək verən az. (Ata. sözü). Yetim malına göz dikdiyin nədir daim; Həlal kəsb məgər narəvadır, ey vaiz? S. Ə. Ş.. Yetimlər məlul-məlul Aslanın əlinə baxdılar. C. C.. Bu gün isə Hüseyn artıq arxasız və kimsəsiz bir yetimdir. S. Rəh.. Atadan (anadan) yetim – atası (anası) ölmüş. Bu iki uşaq atadan yetim idi . . və ataları bunlara bir şey qoymamışdı. S. S. A..2. məc. Fağır, yazıq, aciz, zavallı, miskin mənasında. <Əsgər:> Bircə deyin görüm, mən yetimin təqsiri nədir? N. V.. Bu gün görürdüm ki, yetim iranlılar sevincək qaçırlar konsulxanaya ki, . . məşrutənin təzə elan olunmağı barəsində konsula mübarəkbadlıq versinlər. C. M.. İndi bəlkə mən yetimin də günü ağardı, – deyə, Səməd pıçıldadı. İ. Hüseynov.◊ Yetim segah – Azərbaycan muğamlarından birinin adı. Fışqırıq çala-çala, dodaqaltı yetim segah oxuya-oxuya malı sahmanladı. M. C.. Yetimlər evi köhn. – bax yetimxana.
Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti. 2009.